Seminarium z Różalem

Nocny, sąsiedzki koncert do 3 nad ranem… w wielorodzinnym budynku, to koszmar. Mimo nieprzespanej nocy, ruszyłem na pierwszy w dniu dzisiejszym, dwugodzinny trening. Gościem Grappler Grudziądz był Marcin Różal Różalski. Persona, której nie trzeba przedstawiać. Wiele wygranych walk w formule K-1, MMA i cholera wie, w czym jeszcze :) . Każdy, kto choć troszeczkę wie o polskim MMA, zna oblicze Różala. Pewno widzieliście jego ostatnią, wygraną potyczkę, z Mariuszem Pudzianowskim. Bohater dzisiejszego treningu, to nietuzinkowa postać w świecie MMA. Znany jest z przepełnionych wulgaryzmami wypowiedzi i z oryginalnego wizerunku oraz z wielkiego serca dla zwierząt. Jegomość ma też niepowtarzalne umiejętności: niepospolite uderzanie i kopanie. Na spotkanie z Różalem przybyli zawodnicy z niemalże wszystkich grudziądzkich klubów i goście z innych miast. Ze względu na ogromne zainteresowanie treningiem z mistrzem, zarezerwowana została większa sala w jednej ze szkół. Różal, po solidnej rozgrzewce (dawno w takiej nie uczestniczyłem) przeszedł do prezentacji "modnych" uderzeń łokciami. Coraz więcej federacji MMA przyjmuje takie rozwiązania jako dozwolonych. Napuchnięte łokcie - to podsumowanie niezliczonej ilości powtórzeń, jakie wykonywali uczestnicy treningu. Ale to nie koniec. Kolejne kombinacje i kolejne... a po wszystkim, wykroki, przysiady, przysiady i wykroki. Pierwsze dwie godziny dały solidnie w kość chyba każdemu fighterowi, i to niezależnie, od stopnia zaawansowania.

Dwugodzinna przerwa obiadowa… czas na oddech i pogawędkę ze znajomymi o wrażeniach po pierwszym treningu. Była też chwila dla "siłaczy". Dzisiaj, na Marinie, odbyły się zmagania w Pucharze Polski Strongman. Oglądaliśmy silnych panów w przerzucaniu ton żelastwa. Grudziądz reprezentował Jakub Szczechowski - zwycięzca zawodów.

Kolejny trening z zaproszonym gościem rozpoczął się o godzinie 14.00. Tym razem już na macie Grapplera. Mała roszada wśród uczestników w treningu. Niektórzy zaliczali oba. Kolejny raz Różal nas nie oszczędzał. Trudno, by było inaczej. Przyszła pora na kopnięcia. Nie pamiętam, kiedy ostatnim razem moje uda przyjęły taka dawkę kopnięć. Ważne, że Marcin podczas pokazywania technik, podpowiadał co robić, gdy coś nie wyjdzie. Jak szybko zastąpić jedną technikę inną, co dodać, czego próbować. Mniejsza ilość ćwiczących pozwoliła na podejście naszego dzisiejszego trenera, do każdej trenującej pary. Były korekty i poprawki. Na koniec spotkania… okopywane były wyższe partie ciała trenujących i dołożone przysiady. No cóż, Mistrzowi wolno wszystko… To chyba na tyle.

Nie mniej muszę dodać jeszcze jedno zdanie: Kurewsko cieszę się, że wróciłem do sportu, że mogę uczestniczyć w takich seminariach. Trenować z Najlepszymi, to wielki zaszczyt.








Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

STRZAŁ W DZIESIĄTKĘ #10 Mateusz Siński

Obraz
Mateusz Siński - zawodnik MMA, uczestnik drugiej edycji MMAstar, weganin, posiadacz purpurowego pasa BJJ to kolejny mój rozmówca. To już 10 – ty Strzał w Dziesiątkę i drugi wywiad, w którym gość odpowiedział na moje pytania w formie pisemnej. Zapraszam do lektury. Mały jubileusz ogromnie cieszy, nawiguje na przyszłość. Mam już zaplanowane kolejne odcinki Strzału w Dziesiątkę. Forma prezentacji interesujących sportowych postaci będzie taka sama. Już czas na kolejną 10 - tkę. 1. Zacznijmy od pytania podstawowego: jak i kiedy zaczęła się Twoja przygoda ze sportami walki? Moja przygoda ze sztukami walki zaczęła się, jak poszedłem do liceum. Właściwie to w wakacje przed liceum. Skończyłem wtedy trenować pływanie i razem z moim przyjacielem poszliśmy na pierwszy trening BJJ do Radka Turka. Wtedy był to jeszcze Alliance Team, a treningi odbywały się w sali zapaśniczej na Gwardii - to był niepowtarzalny klimat. Mieliśmy po 16 lat i szybko odnaleźliśmy się w nowym sporcie. Bartek do
Czytaj więcej

Sport lekiem na całe zło...! (wpis zawiera wulgaryzmy)

Któż nie doznał w życiu jakiegoś niepowodzenia, smutku, bólu straty. Niektórzy swoje żale wylewają w inny sposób i psioczą na los na swój prywatny użytek. Jedni idą w stronę używek, alkoholu, zakupów i jakieś jeszcze inne świństwa. Inni znęcają się na najbliższych, na rodzinie czy zwierzętach (kurwy). Są i tacy, którzy swoje żałosne życie odreagowują, znęcając się na podwładnych czy pracownikach psychicznie ( też kurwy). Kto jest gorszą kurwą trudno określić.  Jedno można powiedzieć jasno i wyraźnie, zazwyczaj tacy ludzie nie uprawiają żadnego sportu. Bynajmniej z moich spostrzeżeń tak wynika. Znam kilka gnid…  Wczoraj pomagałem sąsiadom ze skutkami zalana mieszkań po pęknięciu rury wodociągowej. I… jak niewielu ludzi pomagało, tych, którym los sprzyjał - również łapałem się za głowę. Biegając na bosaka - w japonkach, w zimnej wodzie po kostki, ratując ludzki dobytek - często całego życia… słysząc „troskę” szacownych pań tylko o własne wiaderko („panie, to moje wiadro – żeby nie
Czytaj więcej

Poniedziałkowy ból.

Obraz
Po nie najlepszym występie na Bushido Cup, chwilkę "chodziłem" podłamany... Minęła leniwa niedziela wypełniona relaksem w domowym zaciszu. Czasu spędzonego z dziewczynami było co nie miara... Mimo bólu w karku i przedramieniu, rano uderzyłem na trening CrossFit, po południu do Grapplera na sparingi. Należy przecież realizować plan rozpisany do końca roku. Często tak mamy, że po porażce trzeba się podnieść. Ja mam tak, że staram się podnieść ze zdwojoną mocą. Czy to porażka w życiu, czy w sporcie… czy z mojej winy czy za sprawą innych - staję i walczę z samy sobą. Bo ta walka z samym sobą jest tą, którą chcę wygrać w pierwszej kolejności. Jak można wyczytać z wyrazu mojej twarzy na zamieszczonym niżej zdjęciu, nie czułem się z byt dobrze. Przegrałem. Łza się kręciła w oku, kiedy widziałem kolegów z klubu zdobywających medale. Smak porażki był słony. Ale, ale… na horyzoncie kolejny, ostatni start w tym roku. Nie ma co się mazać. Trzeba brać się do ciężkiej pracy... foto: Pa
Czytaj więcej